δυστοπία ★

παραγωγή: ήτα
video: aimof
μίξη: boom μπαμ Lx
master: zariko

Το παρόν έντυπο τυπώθηκε στην τυπογραφική κολλεκτίβα Druck! σε 500 αντίτυπα και διατίθεται με ελεύθερη οικονομική συνεισφορά.
Το όλο εγχείρημα δε θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί χωρίς την υποστήριξη συντροφισσών συντρόφων και φίλων.
Μέρη διανομής:
Θεσσαλονίκη | Φάμπρικα υφανέτ, στέκι στην μόδη, sedatephobia distro
Αθήνα | souarap- μπερντές, κατάληψη σινιάλο
(μέχρι στιγμής)

Ποιο αληθινό;

Ο τίτλος προέκυψε σαν απάντηση στην αγωνία του ραπ κόσμου για το αληθινό hiphop. τόσα και τόσα κομμάτια για την ανάδειξή του πραγματικού και άλλα τόσα την ανάδειξη του ψεύτικου.. Και ποια είναι η θέση μας για (μέσα) την κουλτούρα του hiphop;

Είναι η γειωμένη στην κοινωνική πραγματικότητα, εκεί που δομούνται σχέσεις, που εκφράζονται ανησυχίες και επιθυμίες, εκεί που το βίωμα συναντά την πολιτική, που σκιαγραφείται το πλαίσιο μέσα από το οποίο κάθε υποκείμενο εκφράζεται. Οπότε για εμάς το αληθινό, δεν είναι η “undergroundιλα» δεν είναι τα lives που «τα σπάμε», δεν είναι τα παντσλαινς για ψεύτικους, δεν είναι η κακή ποιότητα των ηχογραφίσεων, δεν είναι οι μπίρες με των 1€.

Είναι η συνεχής κινητικότητα από δουλειά σε δουλειά δουλεύοντας μαύρα ή με μισά ένσημα, η διαβίου μάθηση και η συνεχής κατάρτιση για να παραμείνουμε ανταγωνιστικοί, η εντατικοποίηση και ο αυξανόμενος ρυθμός παραγωγικότητας, ο ανύπαρκτος ελεύθερος χρόνος και τα ευέλικτα ωράρια, οι νέες μορφές εργασίας και τα μεγάλα διαστήματα ανεργίας. Μια κατάσταση μόνιμη προσωρινότητας και διαφορετικών πολλών ταχυτήτων. Είναι η επισφάλεια ως μια γενικευμένη συνθήκη ζωής, που μπορει μεν να εφορμεί από το εργασιακό- οικονομικό πεδίο, αλλα επηρεάζει το συνολο της καθημερινής μας ζωής.

Μέσα στη γκρίζα ζώνη του «δουλίτσα να υπάρχει», του «όλα χωράνε», ή «πραγματάκια να γίνονται» δε μπορούμε να προσπεράσουμε ένα κομμάτι που παραμένει ζωντανό. Μέσα στα χρόνια έχουμε δει και συνεχίζουμε να βλέπουμε πολλές στιγμές που αρθρώνεται λόγος ενάντια στον κυρίαρχο και δημιουργούνται σχέσεις εχθρικές στις σχέσεις εξουσίας που βασίζονται πάνω στο φύλο, στη φυλή,στη σεξουαλικότητα (εκτός από τις σχέση αφεντικού-εργάτη). Έχουμε δει κόσμο που συναντιέται αδιαμεσολάβητα έξω από τον εμπορευματικό κόσμο και άρα μακριά από την οριοθετειμένη σκέψη, δράση και αντίδραση που επιβάλλεται μέσα σε αυτόν.

Σε μία πόλη που παράγει ξένους, επιλέγουμε να μιλάμε για κοινότητες . Όσο σημαντική είναι η ύπαρξη κοινοτήτων, άλλο τόσο είναι και ο μετασχηματισμός των ίδιων σε κοινοτήτων αγώνα. Να μιλήσουμε για την καθημερινή μας εμπειρία, να βάλουμε τα δικά μας δεδομένα και να αγωνιστούμε για αυτά. Να δείξουμε πως η δημιουργία, η έκφραση, η επικοινωνία, είναι άλλη μια έκφανση του αγώνα μας και όχι εναλλακτική ή απολίτικη διασκέδαση. Στις θεαματικές υποκουλτούρες (ή ακομα και «αντι»κουλτούρες) να προτάξουμε κουλτούρα αγώνα.

Για κατέβασμα εδώ:
http://syntexnia.net/wp-content/uploads/2015/10/inco_athi_poio-alithino.zip

https://dystopiarap.wordpress.com/
http://athicomix.blogspot.gr/

Η ύφεση των κοινωνικών αγώνων έχει πολλά αποτελέσματα.

2 σημεία είναι :

Μία αυτή της ηττοπάθειας με κόσμο με κινηματικές εμπειρίες ή και μη, να αποχωρεί από τις διαδικασίες αγώνα, να βλέπει ένα αδιέξοδο που επίλυσή του να περνάει μόνο μέσα ατομικούς δρόμους.

Η δεύτερη είναι η πολιτικοποίηση των αγώνων, με την έννοια ότι αφού «οι αγώνες δεν υπάρχουν», πρέπει μια οργάνωση να αναλάβει αυτό που άλλοι και άλλες «δεν μπορούν» να κάνουν. Εδώ αναδύονται οι ταυτότητες των εξεγερμένων, των αγωνιστών παντός καιρού, των πάντα μάχιμων και από την άλλη τον μικροαστών, των υποταγμένων, των αδύναμων , των φοβισμένων.

Μακριά από τέτοιες λογικές, εμείς παραμένουμε στους πίσω δρόμους, εκεί που μοιραζόμαστε την αγωνίας μας και τους φόβους μας, εκεί που εκφράζονται οι ανάγκες μας και οι επιθυμίες μας, εκεί που δομούνται σχέσεις, εκεί που το βίωμα συναντά την πολιτική. Kάπως έτσι βγήκε ο τίτλος.

download here:

https://dl.dropboxusercontent.com/u/52113598/inco-ton%20piso%20dromon.rar